Ik zal kijken wat ik voor je doen kan… Patmos Samos Fonds

Met Pinksteren waren wij weer op Samos na een verblijf van 5 dagen op Patmos.
Op Patmos hebben we de contacten aangehaald met kloosters en mensen bij de grot van de Openbaring van Johannes.
Op Samos werden we heel hartelijk verwelkomd door priester Sotirios en de mensen die nauw met hem samenwerken.
Op ons verzoek sprak hij een boodschap in die in de pinksterdienst van de PGO te horen was, tussen de ‘blijde boodschappen’ in diverse talen. Vader Sotirios vertelde ons over zijn werk met vluchtelingen die op Samos waren terechtgekomen.
Hij was jaloers op het missionair bewustzijn (zendingsbesef) van de protestantse kerken in Nederland.
De Grieks-Orthodoxe Kerk kent die traditie van ‘het evangelie delen met alle volken’ niet.
Maar nu ‘de volken’ letterlijk op zijn stoep stonden, zag hij het als zijn roeping om ook het christelijk geloof met hen te delen.
Veel vluchtelingen uit bijv. Irak en Iran waren de voor hen benauwende wereld van de islamitische samenleving ontvlucht.
Omdat geloof voor hen belangrijk is, zochten zij contact met de kerk op Samos.
Eerder hebben we al het levensverhaal van Daniël verteld.

Daniël is zijn nieuwe naam, gekregen bij zijn doop.
Nu vertelde de priester over Elias, een vluchteling die via Samos en met hulp van vader Sotirios zijn weg naar Engeland had gevonden.
In Irak was hij leraar op een middelbare school.
Op Samos deed hij laagbetaald werk.
In Engeland moest hij opnieuw bij nul beginnen, maar hij is vol goede moed.
Nu had hij de priester om een bijdrage voor een medische behandeling gevraagd.
Ik zal kijken wat ik voor je doen kan, had de priester gezegd.
Uit het potje van het Patmos Samos Fonds kon hij helpen.
Vader Sotirios zei: Elias is een van die mensen van wie ik veel geleerd heb.
‘Hij was blij met zijn inwijding in het christelijk geloof en zijn doop.
Maar ik raakte onder de indruk van zijn hoop en vertrouwen in de toekomst, ook als hij weer opnieuw moest beginnen.
Daarom koos ik Elia als zijn doopnaam.
Dat ontroerde hem’. De priester vindt het jammer dat er in zijn kerk niet zoveel begrip is voor zijn werk onder vluchtelingen.
Daarom is hij zo blij met een groep mensen om zich heen die het wel snapt en hem steunt, zoals de nonnen uit het vrouwenklooster (wij zijn daar ook geweest) en een paar jongere mensen met een eigen bedrijf.
Een van hen nam zijn schoonmoeder in huis, zodat haar huis vrijkwam voor een paar vluchtelingen.
De financiële steun uit Nederland heeft hem ook armslag gegeven.
Het Patmos Samos Fonds steunt dit werk graag. (Zie https://www.steun-zwo.nl/projecten)

Aart Verburg