Dagwacht 20 september 2022

Dagwacht; met God op de drempel van de dag              GWK, 20 september 2022

08.25 uur      Groene Kerk open

08.30 uur      Muziek: Lied

08.35 uur      Welkom door de voorganger van de dag;

Tekst van het openingslied Psalm 71: 1-2

Openingsgebed

Nog nauwelijks wakker, God, keren wij ons naar U toe

Met U willen we deze dag beginnen

Want naar U, door U en tot U zijn wij geschapen

Uw licht hebben we nodig

Uw energie en liefde als grond van ons bestaan

Help ons de goede dingen van U in onszelf te vinden

dat we open raken voor al het goede vandaag

weerbaar tegen het kwaad;

adem in ons met uw genade, 

dan kunnen wij leven met vertrouwen

in de naam van Vader, Zoon en Heilige Geest.Amen.

Inleiding op de lezing Wij lezen door in het boek Koningen. Vandaag volgen we de profeet Elia die na een veldslag in het noorden van Israël op de vlucht gaat.

Schriftlezing: 1 Koningen 19:1-9a (volgens het NBG-rooster; afwijken mogelijk)

¹Achab vertelde Izebel alles wat Elia had gedaan, ook dat hij alle profeten ter dood had gebracht. ²Toen liet Izebel Elia de volgende boodschap overbrengen: ‘De goden mogen met mij doen wat ze willen als u morgen om deze tijd niet hetzelfde lot ondergaat als zij.’ Elia werd bang en vluchtte om zijn leven te redden. Bij Berseba in Juda aangekomen liet hij zijn knecht achter en zelf trok hij één dagreis ver de woestijn in. Daar ging hij onder een bremstruik zitten, verlangend naar de dood, en zei: ‘Het is genoeg geweest, HEER. Neem mijn leven, want ik ben niet beter dan mijn voorouders.’ Hij viel onder de bremstruik in slaap, maar er kwam een engel, die hem aanraakte en zei: ‘Sta op en eet wat.’ Elia keek op en ontdekte naast zijn hoofd een brood, in gloeiende kooltjes gebakken, en een kruik  water. Nadat hij had gegeten en gedronken ging hij weer onder de struik liggen. Maar de engel van de HEER kwam terug, raakte hem opnieuw aan en zei: ‘Sta op en eet wat, anders is de reis te zwaar voor je.’Elia stond op, en toen hij had gegeten en gedronken liep hij, gesterkt door dit voedsel, veertig dagen en veertig nachten door de woestijn, tot hij bij de Horeb kwam de berg van God. Daar ging hij een grot binnen om er de nacht door te brengen.

Gedachten bij de tekst (bij voorkeur niet meer dan 300 woorden)

Stilte en aansteken intentiekaarsen

Gebed, Voor mensen in de stress, om licht en perspectief

Voor deze prinsjesdag dat voorbij holle en grote woorden er echt naar mensen wordt geluisterd en gekeken, dat armoede niet wordt weggelachen of weggeredeneerd, dat ieder mens in de toekomst durft te kijken.  ..afgesloten met stil gebed en Onze Vader

Onze Vaderin de hemel, laat uw naam geheiligd worden,
laat uw koninkrijk komen, laat uw wil gedaan worden

op aarde zoals in de hemel.
Geef ons vandaag het brood dat wij nodig hebben.
Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven wie ons iets schuldig is.
En breng ons niet in beproeving, maar red ons van het kwaad.
Want aan U behoort het koningschap, de macht en de majesteit
in eeuwigheid. Amen.       

Zegenbede

Eeuwige, zegen ons en houdt ons in uw hoede

Laat het licht van uw ogen over ons schijnen en wees ons genadig

Blijf ons zien, geef ons vrede voor deze dag en al onze dagen.Amen.  Bach – bist du bei mir

Moed verloren, al verloren. De profeet Elia zit er doorheen. Alleen maar tegenwerking en tegenstanders in een donkere wereld. Een volk en een koningshuis dat zich afkeert van God, koning Achab en Izebel regeren met geweld. En hij moet het er tegen opnemen. Hij is geroepen door de Eeuwige, het is een heilige roeping maar na de veldslag op de Karmel is Elia moe. Ineens zijn alle adrenaline en energie op.Hoe houdt een mens dit vol?

De ervaring van vermoeidheid en burn-out kennen sommigen van binnenuit. Of je hebt een kind dat ermee te maken heeft. Elia trekt in elk geval een grens. Een belangrijke grens. Hij vlucht naar het zuiden en gaat de woestijn in. Waarom naar een woestijn? Is hij totaal overprikkeld en is dit zijn plek van rust? Hij is er zo slecht aan toe dat hij zegt: ach Heer, neem mijn leven, ik ben niets beter dan mijn voorouders. Bijzonder is dat hij net als Mozes in de eenzaamheid van de woestijn en bij een struik bemoedigd wordt. Als hij in slaap is, raakt een engel hem aan die zegt: sta op en eet!  Er ligt een koek en een kruik water. Nogmaals valt hij in slaap en de engel wekt hem opnieuw: sta op en eet, anders is de reis te zwaar voor je. Dan gaat hij, gesterkt door dit voedsel, maar ook gesterkt door dit gezelschap op pad.

Engelen zijn nodig. Ieder mens heeft soms een engel nodig. Het is lastig in onze individuele samenleving.Wij laten engelen niet altijd toe – met hun zorg. Wij denken dat we alles zelf moeten kunnen. Maar vriendschap ontvangen en moed, dat kan een nieuw begin zijn. Een engel kun je vinden en kun je zijn, in de buurt, door een appje, een bezoekje of een voorbede. Door de engel vat Elia moed om zijn reis op te pakken, hij reist naar de berg van God. Elia gaat Mozes achterna, zijn grote voorbeeld. Niet omdat hij zo vroom is maar omdat de engel in hem het verlangen gewekt heeft weer vroom te worden.