Dagwacht 1 augustus 2023
Dagwacht; met God op de drempel van de dag 1 augustus 2023
08.25 uur Groene Kerk open;
Gelegenheid om bij binnenkomst een kaarsje aan te steken
08.30 uur Lied: 791
Tekst van het openingslied
Liefde, eenmaal uitgesproken,
als Uw Woord van het begin.
Liefde wil ons overkomen,
als geheim en zegening.
Liefde die ons hebt geschapen,
vonk waarmee Gij zelf ons raakt,
alles overwinnend wapen,
laatste woord dat vrede maakt.
Liefde luidt de Naam der namen,
waarmee Gij U kennen laat.
Liefde vraagt om ja en amen,
ziel en zinnen metterdaad.
Liefde waagt zichzelf te geven,
ademt op van goede trouw.
Liefde houdt ons in het leven,
daarop hebt Gij ons gebouwd.
Liefde laat zich voluit schenken,
als de allerbeste wijn.
Liefde blijft het feest gedenken,
waarop wij Uw gasten zijn.
Liefde boven alle liefde,
die zich als de hemel welft,
over ons: wil ons genezen,
bron van Liefde, Liefde zelf.
Openingsgebed
Inleiding op de lezing
Het boek Spreuken is bijna uit.
Vandaag hoofdstuk 30 en daar staat boven: hier volgen de woorden van Agur, de zoon van Jake.
We hebben geen idee wie Agur is.
Sommigen zeggen: het is een schuilnaam, een pseudoniem voor Salomo.
Maar waarom zou Salomo een schuilnaam gebruiken?
Andere woorden uit het opschrift boven Spreuken 30 zouden wijzen op een profeet die de wijsheden uit dit hoofdstuk heeft doorgegeven.
We weten het niet.
Laten we maar lezen, uit het tweede gedeelte van hoofdstuk 30
Schiftlezing: Spreuken 30:15-23 (Nieuwe Bijbelvertaling 2021)
15Er zijn twee soorten bloedzuigers:
de eerste zegt ‘Geef!’, de andere ‘Geef!’
Drie dingen worden nooit verzadigd,
vier dingen zeggen nooit ‘Het is genoeg’:
16het dodenrijk, een onvruchtbare schoot,
een uitgedroogd stuk land, en het vuur,
dat ook nooit zegt ‘Het is genoeg.’
17Wie spottend neerkijkt op zijn vader
en zijn moeder ongehoorzaam is,
hem zullen de raven bij de beek de ogen uitpikken,
en de gieren zullen die opschrokken.
18Drie dingen zijn te wonderlijk voor mij,
vier dingen kan ik niet bevatten:
19de vlucht van een arend hoog aan de hemel,
het glijden van een slang over de rots,
de vaart van een schip op volle zee,
de gang van een man naar een meisje.
20Zo doet de vrouw die overspel pleegt:
ze zegt: ‘Ik heb niets verkeerds gedaan,’
alsof ze na het eten haar mond afveegt.
21Van drie dingen beeft de aarde,
tegen vier dingen is ze niet bestand:
22een slaaf die koning wordt,
een zot die genoeg te eten heeft,
23een onuitstaanbare vrouw die aan de man raakt,
een slavin die haar meesteres verdringt.
Gedachten bij de tekst
Wonderlijke spreuken, over allerlei dingen in het leven.
Met als een soort gemeenschappelijke ondertoon: ik begrijp er niets van! Jij?
Agur geeft zelfs opsommingen van dingen die hij niet begrijpt.
Er zijn twee dingen, nee, er zijn drie dingen die ik niet begrijp, nee vier…
De dingen van het leven dat hij ziet, rollen over hem heen en zijn verbazing groeit alleen maar.
Dat is wel bijzonder aan het eind van een boek met zoveel wijsheid en raadgevingen.
Het klinkt een beetje naar grote filosofen, diepe denkers of beroemde theologen die, na een leven lang denken, verzuchten dat ze het eigenlijk ook niet weten.
Toppunt van weten is dat je eigenlijk niets weet.
Dat je heel veel niet begrijpt, van het leven niet en van God niet.
Zo begint Agur dit hoofdstuk van Spreuken ook:
Ik ben zo moe, mijn God, zo moe, ik kan niet meer.
2Ik ben dommer dan ieder ander,
elk menselijk inzicht ontbreekt mij.
3Ik heb geen wijsheid opgedaan,
van de Heilige weet ik niets.
Moe van het denken, uitgeput van het proberen te begrijpen hoe het zit met het leven, met het geloof, met God…
Hoe herkenbaar is dat voor veel mensen?
En hoe diep Bijbels.
We horen de echo van deze vraag tot op het kruis:
Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?
De vraag van God aan God, van Gods zoon aan de Vader.
Dieper kan het niet gaan.
En Agur, een gewone mens zoals wij?
Ik hoor bij hem naast de toon van verbazing of vertwijfeling nog een andere toon.
Ik hoor ook verwondering.
Vier dingen zijn te wonderlijk voor mij.
Moet je nou eens kijken:
Een arend hoog aan de hemel…
Een slang over een kale rots glijdt…
Een schip op de grote zee…
Een man die een meisje vindt…
Waar komt die arend vandaan? Waar gaat die slang heen? En dat schip?
Ze verdwijnen achter de horizon… en wij verwonderen ons erover.
En dan de liefde… mensen die elkaar vinden.
Bron van grote vreugde.
Maar mensen die elkaar vinden kan ook zomaar uitlopen op verdriet en teleurstelling, grensoverschrijding.
Je begrijpt het niet…
Maar is de kunst van het leven, is het kenmerk van het geloof niet dat je niet vast hoeft te lopen in verbazing of vertwijfeling?
En dat je steeds weer terug mag komen bij de verwondering?
Over hoe een arend zijn weg vindt, en over de slang, het schip dat op weg is naar de haven en de ene mens naar een andere mens…
En hoe God altijd weer zijn weg zoekt naar de mensen en de mens naar zijn God.
Door de dood heen, naar de opstanding?
Het grote geheim daarvan is de liefde.
Daarom begonnen we vandaag met dat lied over de liefde:
Liefde, eenmaal uitgesproken,
als Uw Woord van het begin.
Liefde wil ons overkomen,
als geheim en zegening.
Stilte
Gebeden
- Aansteken intentiekaarsen; stille gebeden
- Gesproken gebed
- Onze Vader
Zegenbede
Eeuwige, zegen ons en houdt ons in uw hoede
Laat het licht van uw ogen over ons schijnen
En wees ons genadig
Blijf ons zien, geef ons vrede
Voor deze dag en al onze dagen.
Amen.
Muziek: Blaenwern, William Rowlands. Love Divine, all things excelling…