Op weg met de klimaatmars

Zondag eind van de ochtend ging ik (RA) op weg naar Amsterdam. Bij het station trof ik mensen uit de Ekklesia, en van grootouders voor het klimaat (ben ik echt te jong voor!), heel gezellig. Voorafgaand aan de klimaatmars wilden we naar de interreligieuze klimaatviering in de Westerkerk. In de overvolle trein stond ik naast een jong stel, hij zou gaan meedoen in witte jas, in het zorg-blok, hij was in opleiding tot kinderarts. En hoe ga jij? Als christen en predikant, zei ik. Toen vertelde zijn vrouw dat zij bij hun huwelijk op de valreep een predikant hadden gevraagd voor een zegenceremonie. De collega, Joost Röselaers, had dingen gezegd over liefde en offerbereidheid – de vrouw kon het heel goed navertellen – en dat ze daarom nu samen de klimaatmars gingen lopen. In de hal van de Westerkerk zag ik drie Friezen die we op de camping in Duitsland waren tegengekomen, afgelopen zomer. We vierden de viering mee, inspirerend was dat. Het is na te kijken op YouTube.

Daarna op weg naar de Dam. Vooraf had ik gezien dat je in verschillende blokken kon meelopen, milieudefensie, christenen, zorg, politiek, etc. Het klinkt wellicht overbodig, maar het werkt heel goed, want je voelt je dan een beetje thuis bij elkaar. Al snel raakte ik mijn groepje kwijt. We voegden ons achter de vlag van de groene kerken, maar verloren elkaar uit het oog. Ik trof een Gereformeerde Bond-collega uit Huizen met wie ik even praatte, en her en der zag ik andere mensen. Het laatste stuk liep ik op met een student, nichtje van een vriendin, die via Fridays for Future meeliep. Eén man raakte me met een simpel kartonnen bord waarop stond We walk by faith! Verder creatieve teksten als: Geen ego maar eco, Nu slap beleid later spijt, Beuningen aan zee – no way! We kwamen aan bij het Museumplein. Daar had zich een incident voorgedaan, maar we hebben het niet gezien. Innerlijk verwarmd, en van buiten verkleumd, reisde ik verder naar een familiebijeenkomst. Met nieuwe hoop!